Aynaların suretlerden bir şeyler alıp götürmesi gerek. Sen her baktığında bir önceki sen değilsindir zaten. Kolaycıyız ya, ruhlardaki eskimeyi yüze yansıtıp onu gösterende arıyoruz suçu.
Kimi zamanlar vardır. Aynaya, kendi yüzümüze uzun süre bakmaya tahammül edemeyiz. Hemence geçen bir zaman dilimi değildir bu. Eğer bir kere baş göstermişse devamında en az 1 hafta bu böyle devam eder.
Ben bunu 1 haftadan daha aza indirmeyi başardım. Biliyordum zamanı ötelemek ruh halini de öteleyecek ve kısır bir beslenme peydah olacaktı. Zaman ruhtan beslenecekti anlayacağınız. Geçen 5 günde
AYNALARIN BİZİ ESKİTMESİ GEREK
kılığına girmiş bir yansıma gördüm.
Uzun süre tekrar aynaya bakmak zor oldu. Aynanın benden alması gerekenler yüzümde adeta birer fazlalık, birer çöp yığını oluvermişti. Demek o nedenleymiş bulduğum her fırsatta başımın ağırlığına dayanamayıp masalara dayanmam. Ellerimi yardıma çağırmam. En büyük destekçim ellerim oldular. Başımı dik tutamasalar da ayakta tuttular hiç yoktan...
Yazarların zorlama lirikliğinin maskesini düşürdüm bugün. Aynalar eskitemeyince birer çöplük oluyormuşuz! Bunun böyle olacağının haberini kimse vermedi.
Bugün çöplüğü gördüm. Başka bir gün onlardan arınmanın yollarını bulacağım. Bu yazarlardan bir fayda yok. Neymiş efendim ''aynaların eskittiği yüzün...'' müş! Ağırlığından hantallaşmış ruhunun yansıdığı yüzün ne olacak peki? Keşke eskise. Yenisine kavuşma umudum olurdu bi ihtimal.
- Yarın, yüzümü kaplayan çöplük kokarsa n' apacağım?
- Ama ya aynaların eskittiği yüzün?
- Hadi ordan be!
2 yorum:
ben de diş fırçalarken kaba etimi çeviriyorum aynaya doğru ne var yani hıhh.
hem sonra bir ara sanal suretlere bakmak aklına gelirse bir uğra. ya da uğrama. tribal ve kıl tavırlarla karşılabilirsin hıhh.
hıhh. hıhh. du bi aynaya bakıp söveyim ben.
Burda içten içe bir serzeniş sezdim. Arada bir sanal da olsa insan suretlerini görmem gerektiğini hatırlattın cidden.
Yorum Gönder